چون سنگها صداي مرا گوش مي کنيسنگي و نا شنيده فراموش مي کنيرگبار نوبهاري و خواب دريچه رااز ضربه هاي وسوسه مغشوش مي کنيدست مرا که ساقه سبز نوازش استبا برگهاي مرده هم آغوش مي کني
سلام
از اين كه كلبه تنهاييم رو قابل دونستي و با اومدنت روشنايي بخشيدي ممنون
معلومه كه خيلي با انرژي هستي و مطمئنم كه هميشه وبلاگت حرفي واسه گفتن داره
