بازيچه ها بازيچه بودند

و من

عروسک هاي رنگين هوا را

در لابلاي شاخه هاي خشک قلبم

آويختم در نا کجا آباد هستي

از رنگ هاي تند و شادش خسته بودم

افسردگي در عمق جانم چنگ مي زد

و فکر مي کردم که شايد

تا در بهاري تازه و نو

اين شاخه هاي خشک و فرتوت

مرطوب و سبز و شيره اندود

در لابلاي برگ هاي سبز تيره

غرق شکوفه

غرق خنده

تاويل ديگر گونه خواب تو باشند

افسوس

کابوس تو عين زندگي بود

بانوي برفي (مشكي)‏